Weblog

Maandag 27 November

Sinds een week is het stil in huis. Alle hondjes zijn naar hun nieuwe baasjes, vorige week maandag is de laatste vertrokken. Die laatste was eigenlijk nog het moeilijkste. In deze één-op-één situatie konden moeder en dochter zo leuk met elkaar spelen. En als de pup wilde slapen, kroop ze verlekkerd tegen moeders aan (zie foto Kyra – geel) en ging ze innig tevreden slapen. “Eindelijk mijn moeder voor me zelf alleen”, zag je haar denken.

Moeder Kyrah is nu weer de enige hond in huis. Soms piept ze even en gaat dan zoeken. Gelukkig duren deze momenten niet lang. Ze heeft weer plezier in het wandelen en gaat fanatiek achter de bal aan. Gisteren en vandaag (het waren bijna voorjaarsachtige temperaturen!) heeft ze gezwommen. Dat doet ze alleen als ik het balletje in het water gooi. Ze moet een duidelijk doel hebben om het water in te gaan. Ze werd er helemaal vrolijk van. Het was ook zo lang geleden dat ze in het water was geweest. Aan de ene kant is het dus goed dat alles weer normaal is, maar aan de andere kant is het ook erg stil en kun je toch wel spreken van het “lege nest syndroom”. Gelukkig laten de nieuwe baasjes regelmatig wat van zich horen en we hebben al foto’s over het “nieuwe leven” ontvangen (zie album Uitgevlogen). Het is leuk om de hondjes te kunnen blijven volgen en te zien hoe ze uitgroeien tot volwassen Tollers. En dat gaat snel, bijna te snel. Of er nog een nestje zal komen, daarvan hebben we voorlopig werkelijk geen idee. Het was erg leuk en het is allemaal erg goed verlopen, maar het was wel een hele klus. Dit moet allemaal even bezinken en dat zien we over twee jaar wel weer. Ik wens de nieuwe baasjes heel veel succes en plezier toe met hun hond(je) en hoop nog regelmatig iets van hen te horen. Foto’s zijn altijd welkom!

Donderdag 16 November

Een tijd niks geschreven. Niet dat er niks te melden was, maar het was druk. ’s Avonds was er geen energie meer om nog iets “leuks op papier te zetten”. Met alle hondjes gaat het heel erg goed. Drie zijn er al uitgevlogen en nu wordt het bijna iedere dag stiller. Gisteravond hadden we 6 hondjes in de kamer rondlopen in plaats van 9 en dat was goed te merken. “Rustig hé”, zeiden we tegen elkaar. Zes pups is goed te doen, veel beter in de gaten te houden dan 9. Ook veel minder plasjes en poepjes, een makkie”. 

Vorige week zijn alle pups door de dierenarts ingeënt en is de gezondheidsverklaring afgegeven. Ze zijn allemaal gezond en klaar om de “reis” naar huis aan te gaan. Moeder Kyrah heeft er nog niets van gemerkt dat al drie kinderen vertrokken zijn. Ze heeft ook al een tijdje weinig contact met ze, omdat de pups niet meer bij haar mogen drinken. En dat is het enige wat de kleintjes willen, zodra ze mams ruiken. Dus moeten we ze wel gescheiden houden als de pups vrij rondlopen. Jammer is dat. Met Kyrah gaat het overigens wel veel beter. Ze wordt weer dikker en ze heeft weer lol in ballen ophalen voor de baas. Ze loopt niet meer als een bejaarde hond achter me aan te sjokken en dat is goed om te zien. Als het nest echt leeg is, komt er van alle hondjes een foto op de website met hun nieuwe naam.

Maandag 30 oktober

Gisteren waren de pups precies 5 weken oud. De meeste tijd bij ons hebben ze er al weer op zitten. Het gaat snel. Morgen worden ze allemaal gechipt door de Raad van Beheer.
Gelukkig is het de laatste tijd steeds mooi weer en kunnen we de pups buiten in de tuin laten lopen (zie de filmpjes). We zitten er dan met ons drieën bij, zodat we er allemaal drie in de gaten kunnen houden en regelmatig tellen we of ze er allemaal nog zijn. Voordat je het weet, is er een in de struiken verdwenen en daar kunnen ze ook weer van alles uitspoken, zoals het eten van ongezonde planten. Ze rennen en huppelen  en spelen met Kyrah. Na een half uurtje spelen zijn ze dan allemaal moe, daarna lekker eten en vervolgens de ren in om heerlijk te gaan slapen. Wat een hondenleven!

De hondjes eten trouwens als een stel uitgehongerde wolven. Meestal staan er drie borden in de ren en binnen een mum van tijd is alles op. Ze drinken nog wel bij Kyrah maar voor haar hoeft het niet meer zo nodig. Al die tandjes en die nageltjes in je buik is geen pretje en geeft een danige knauw aan je moedergevoel. “Laat ze zelf gaan eten”, je ziet het haar denken. In de zevende week zal dit ook zo moeten zijn, de pups zijn dan bijna klaar om uit te vliegen.
De vrouwen onder ons (Hettie en Marloes) kunnen de pups feilloos uit elkaar houden. Doe ze allemaal hun bandje af, en wij weten wie ze zijn. Ze hebben allemaal hun eigen bekkies en hun eigen streken. Flint, het enige reutje, gaat er al wat “mannelijker” uitzien. Hij weegt het meeste, heeft een wat breder koppie dan de rest, prachtige lange oren en hij is wat liever en bedachtzamer dan al zijn zussen. Maar hij houdt zich goed staande tussen al die, soms ietwat pinnige, vrouwen.

Maandag, 16 oktober

De pups liggen momenteel te kreunen in hun slaap. In vierenhalve dag zijn ze allemaal gemiddeld zo'n 250 gram aangekomen. Het gaat dus erg goed. Drie keer per dag krijgen ze pap. Voordat een hondje weet dat je eten niet alleen zuigend tot je kunt nemen, maar ook likkend, daar gaat ook een tijdje overheen. In het begin nam elk gezinslid een hondje apart met een schoteltje pap. Voorzichtig het neusje erin, en likken maar. Sommigen vonden het eng, dus dan de wijsvinger door de pap en lekker laten likken. Na drie dagen hebben ze het helemaal onder de knie. Nu gaan er drie borden in de ren en smullen maar. Het wordt nog wel een vreselijk zooitje maar het meeste gaat er nu toch wel in de bekjes in plaats van aan de pootjes. Daarna zijn ze helemaal kleverig en als het opgedroogd is hebben ze een soort gel in hun vachtjes. Als het op is, springt Kyrah in de ren om de borden helemaal schoon te likken. Zij vindt het ook prima smaken en ze maakt er tenslotte ook weer melk van.

Met al dat geschrans, wordt het plassen en poepen natuurlijk ook steeds meer. Er gaan per dag heel wat kranten doorheen. Familie en buren komen kranten brengen en zo proberen we de krantenschaarste enigszins op te lossen.
De pups hebben inmiddels ook tandjes. Niet zo fijn voor moeders. Als je in zo’n bekje kijkt, zie je een rijtje hele fijne, messcherpe tandjes. Het lijken net naaldjes. Bij het stoeien gebruiken ze die tandjes. Soms begint er een pup onbedaarlijk te piepen terwijl die door zijn zusje “speels” in het oor wordt gebeten. Vandaag werd Flint (het enige reutje in het nest) door twee zusjes tegelijk te grazen genomen.
Al met al is het aardig druk, dus zoveel tijd om de weblog bij te houden, is er niet. Gelukkig zijn er nog altijd de foto’s en die spreken voor zich.

Zondag, 8 oktober

Vandaag zijn de pups twee weken oud. Ze beginnen nu op echte hondjes te lijken. In de loop van de week hebben ze allemaal hun oogjes opengedaan en kijken ze je slaperig aan. Ze schijnen nog niet veel te kunnen zien, alleen licht en donker kunnen ze onderscheiden. Toch lijkt het net of het hondje met het roze bandje je al echt met heldere oogjes aan zit te kijken. We maken nieuwe foto’s, maar sommigen zijn zo slaperig, dat ze nog steeds met dichte oogjes op de foto komen.

De pups groeien ontzettend goed. Alleen het hondje met het rode bandje blijft in groei een beetje achter. Bij het drinken duwen de dikkerds haar gewoon aan de kant. Als Kyrah alleen ligt, zetten we de kleinste nog even bij haar zodat ze even rustig alleen kan drinken. Daar maakt ze gretig gebruik van.



Kyrah is nog steeds een beste moeder, maar ze kan de pups wel steeds beter loslaten. Soms hebben ze echt honger en schreeuwen “moord en brand”. Kyrah laat ze rustig schreeuwen en doet net alsof er niks aan de hand is. Wij worden er ietwat onrustig van en als het te lang duurt, sporen we haar aan bij ze te gaan liggen. Uiteindelijk gaat ze dan wel, maar soms zie je haar denken: “alweer, ze hebben net nog gehad en ze zijn dik genoeg”.
Vandaag hebben we de grotere puppy-ren opgehaald. Die gaan we deze week opzetten zodat ze wat meer kunnen lopen en spelen. Daar zijn ze na 2 à 3 weken aan toe.

Zondag, 1 oktober

De pups groeien en groeien. Iedere dag zie je ze groter worden. Dat kost Kyrah ontzettend veel energie en ze mag dus lekker veel eten.
We hebben vandaag weer nieuwe foto’s van de pups op de website gezet. Sommige neusjes zijn al aardig aan het verkleuren. Het roze en roze-groene bandje worden echte zwartneus Tollers.
Kyrah is nog steeds druk met het “moeder-zijn”, maar ze neemt toch regelmatig de tijd om te ontspannen. Dan stapt ze resoluut de werpkist uit en trekt zich even terug.  De wandelingen in het park gaat ze steeds leuker vinden en ze loopt weer met een kordaat drafje. Lekker om te zien, dat gesjok met zo’n dikke buik was op het laatst niet echt leuk meer.



De pups kunnen aardig tekeer gaan als ze honger hebben en als ze mama niet kunnen vinden (net baby’s)  maar voor de rest is het voor ons eigenlijk nog een makkie. Kyrah doet het meeste werk: ze voedt ze en ruimt de poepjes en de plasjes op. Deze rust zal nog een weekje duren, en dan zal alles toch wel anders worden. Dan gaan ze naar een grotere puppyren en moet er bijgevoerd worden. Wij gaan dan de poepjes en plasjes opruimen. Nog even niet aan denken. Deze week gaan eerst nog de oogjes open en daar verheugen wij ons nu al op.

Donderdag, 28 september

De puppies groeien als kool. Hieronder zie je twee foto's naast elkaar waarop dit goed te zien is: links van afgelopen zondagmiddag kort na de geboorte; rechts van vanochtend, dus nog geen vier dagen tussen de foto's.

Woensdag, 27 september

Wel eens van een beginnersfoutje gehoord? Ik zal het even uitleggen.
Harry heeft vanavond foto’s gemaakt van de “pupjes op kleur”, dus allemaal individueel op de foto. Net voordat hij deze op de website wil zetten, vraagt hij aan mij: “Hettie, dat we 2 reutjes hebben en 7 teefjes, dat heb je toch wel goed gezien, hè? Een beetje minzaam kijk ik hem aan en antwoord: “Natuurlijk,  dat zie je toch meteen. Maar als je het nog een keer wil controleren, ga je gang. Vol zelfvertrouwen ga ik zelf al aan de slag, maar bij het groene bandje aangekomen, weet ik niet wat ik zie. Vertwijfeld roep ik uit: “Het is een teefje, het groene bandje is een teefje en ik wist zo zeker dat het een reutje was”. Na van de schrik beko- men te zijn, gaan we door met de controle. En daarna checken we nog een keer nauwgezet alle geslachten, De conclusie is: Kyrah heeft geworpen 1 reutje en 8 teefjes.
Met het nestje gaat het heel erg goed. De pups zitten allemaal ruim boven hun geboortegewicht en dat geldt ook voor onze “probleemdrinkster”.
Kyrah staat wat meer ontspannen in haar moederrol. Vanavond lag ze in haar favoriete “relaxstandje” in de werpkist, n.l. op haar rug. De pups kropen bovenop haar om te drinken. Ook voor de sanitaire stops neemt ze nu wat meer de tijd.

Maandag, 25 september

De dierenarts is vandaag geweest. Moeder en pups maken het goed. Alleen pupje nr. 9 is afgevallen. We gaan haar goed in de gaten houden en heel vaak aanleggen. Aan het eind van de dag zuigt ze al een stuk beter en kan ze zelfstandig de tepel vinden. Alleen ze komt nog niet erg aan. Toch ziet het er goed uit, ze kan echt huilen en tekeergaan en maakt geen zwakke indruk. We gaan ervan uit dat het wel goed zal komen en de maagsonde niet nodig is.

Kyrah wil nauwelijks het nest verlaten. Alleen als ze zelf vindt dat ze heel nodig moet, wil ze mee uit. Ze is erg aan de diarree geraakt door het opeten van alle placenta’s. Zelf vindt ze momenteel maar een ding belang- rijk en dat is bij haar pups zijn.

Zondag, 24 september - de grote dag!!

De nacht van zaterdag op zondag besluiten we Kyrah maar niet meer alleen te laten en slaap ik (Hettie) bij haar in de huiskamer. Het wordt een onrustig nachtje. Om ongeveer 6 uur in de morgen ga ik Kyrah nog een uitlaten en ik neem de zaklamp mee. Tijdens het plassen zie ik dat Kyrah veel slijm verliest. Even ben ik bang dat er tijdens het plassen een pup naar buiten zal komen (had ik ergens gelezen) maar zo’n vaart loopt het natuurlijk niet. Het verliezen van slijm geeft ook aan dat het werpen spoedig zal beginnen. Weet ik nu, maar toen niet. Dat stond nu net niet in de boekjes die ik gelezen had.
Thuis wordt Kyrah steeds onrustiger en ze geeft een paar keer over. Ik ga Harry uit bed halen. Dan beginnen om 07.23 uur de eerste persweeën. Kyrah zit nu op de deurmat in de keuken en weigert om van haar plaats te gaan. De kinderen komen nu ook naar beneden.
Om 08.10 uur wordt de eerste pup op de deurmat geboren. Kyrah maakt de vruchtblaas open en eet daarna de “verpakking” en de placenta vakkundig op en bijt daarna de navelstreng door. Ze weet precies wat ze moet doen en doet het met het grootste gemak van de wereld. Daarna begint ze de pup schoon te likken. Ik help mee afdrogen en zuig het bekje nog een beetje uit. De eerstgeborene is een flink teefje.
Ik breng de pup nu naar de werpkist en Kyrah volgt probleemloos. Ze zal hierna de werpkist niet meer verlaten. We wegen de pup en peuteren vlug een bandje om. Kyrah piept om haar jong.
De weeën volgen elkaar in snel tempo op en om 08.50 uur wordt de tweede pup, een reutje, geboren. Uiteindelijk worden er kort achter elkaar 8 pups geboren, 2 reutjes en 6 teefjes. Nummer 8 wordt geboren om 11.15 uur.

Wij denken dan dat het klaar is. We hadden uiteindelijk door de echo gerekend op minimaal 4 pups, er waren 6 kleuren lintjes gekocht voor het geval het er twee meer mochten worden. De laatste twee lintjes hebben we creatief in elkaar gedraaid, n.l. groen/roze en rood/blauw.
Maar na een tijdje krijgt Kyrah toch weer persweeën. Niet zo heftig, maar toch. Er zijn ook lange periodes van rust. Dit patroon houdt heel lang aan. Daarom bel ik de dienstdoende dierenarts op en leg uit wat er aan de hand is. Volgens hem hoeven we ons niet ongerust te maken mits Kyrah niet langdurig achter elkaar heel heftig perst.

Rond 14.00 uur worden de weeën sterker en om 14.45 wordt teefje nr. 7 geboren. Deze is wel wat slomer dan de rest en heeft moeite om op gang te komen. Ze lijkt helemaal uitgeput en er is bijna geen zuigreflex. En als er dan al een hele 8-koppige familie rond de tepels rondkruipt, vind dan nog maar eens een lekker plekje om op gang te komen.

Nu zijn we ervan overtuigd dat dit echt de laatste is geweest. Maar na een tijdje begint Kyrah weer te persen. Hetzelfde patroon als met de vorige. We wachten maar af. Rond 15.45 uur komt het volgende pupje ter wereld. Kyrah pakt het pakketje weer vol overgave uit, en begint direct te likken. Dit pupje, een reutje,  reageert nergens op, het wordt dood geboren. Ik probeer nog een tijd met massage de boel weer op gang te brengen, maar het is zinloos. Dan geven wij het op, maar Kyrah niet. Ik  probeer haar af te leiden en leg de rest van het nest weer lekker bij haar en het pupje leg ik even apart onder een handdoek. Maar Kyrah heeft het door. Ze stapt uit de kist, trekt het pupje onder de handdoek vandaan, neemt het in haar bek en legt het terug in het nest. Daar begint ze weer heftig te likken. Moederinstinct is sterk..
Aan het eind van de dag is Kyrah maar ook de rest van de familie uitgeput. We maken ons ook zorgen om het teefje dat niet goed drinkt.
Steun en toeverlaat deze dag is Ben Huijsdens geweest. Hij was telefonisch standby en ik heb hem geloof ik wel 10 keer gebeld. Wij zijn ook maar onhandige beginners en het is fijn om iemand te raadplegen met meer ervaring.
’s Nachts ga ik weer beneden bij het kersverse gezin slapen.

Zaterdag, 23 september

Om 13.00 weer eens temperatuur gemeten, deze keer is hij 36,6. Nog lager. Om 14.30 weer meten: nu 36,8. Hij gaat dus stijgen (dan is volgens de boekjes de bevalling binnen enkele uren te verwachten!). 

Ze is ook onrustig en zoekt allerlei plekjes op. Ze gaat in het kleine kattenmandje liggen. Zoals de foto laat zien barst ze hier bijna uit. Ook gaat ze achterin de tuin onder de struiken liggen en af en toe graaft ze wat. Allemaal tekenen....zou het moment bijna daar zijn?
Het volgende meetmoment laat een temperatuur van slechts 36,9 zien. Hij stijgt dus heel langzaam en is nog lang niet bij de normale waarde van 38. Gaan we vannacht nou bevallen of niet? Wij weten het niet meer. Morgen verder....?

Vrijdag, 22 september

Kyrah  krijgt er steeds meer moeite mee. Ze hijgt constant, en wil nauwelijks meer een blokje om. Het enige wat ze nog net zo doet als “vroeger” is lekker eten. Ik geef haar meerdere keren per dag wat te eten in kleinere porties dan normaal. Van de dierenarts heb ik het advies gekregen deze laatste week een temperatuurlijst van Kyrah bij te houden. Daar ben ik woensdag mee begonnen. Toen was hij 37,9. In het begin was het erg lastig, maar nu gaat het steeds beter. Een beetje vaseline doet wonderen. Vanavond is de temperatuur 36,9.  Hij is aan het dalen en dat betekent dat het werpen niet meer zo heel ver weg zal zijn. Alle spullen worden nu klaargelegd op tafel en de warmtelamp wordt boven de kist gehangen. Het vrouwtje slaapt onrustig en gaat vannacht twee keer bij Kyrah kijken. Kyrah ronkt echter deze nacht nog lekker door.

Woensdag, 20 september

Vanmorgen nog naar de dierenarts geweest om zijn 06-nummer te vragen. Hij constateerde dat er al melk uit de tepels kwam. Het kan nooit zo lang meer duren… Het zou bij wijze van spreken vrijdag al kunnen gebeuren! Het vrouwtje krijgt acuut last van hevige nesteldrang; vanavond moet de werpkist opgezet worden! Ook heeft zich vandaag een vierde belangstellende voor een pup (teefje) gemeld. We hopen dat er veel teefjes geboren worden. Over het algemeen zijn de reutjes meestal in de meerderheid. De wachtlijst voor de reutjes is ook veel korter dan voor de teefjes. Raar toch, dat de teefjes qua geboorte zo duidelijk in de minderheid zijn. De werpkist wordt opgezet en de warmtelamp erboven gehangen. We leggen er een lekkere deken in en een paar smakelijke brokjes. Kyrah durft er bijna niet in, pakt dan na lang aarzelen toch de brokjes. Ze blijft nog even liggen voor een foto, maar ze vindt het helemaal niks, die grote kist en gaat er een heel eind vandaan liggen.

Dinsdag, 19 september

We zijn nu langzamerhand bezig met de laatste voorbereidingen. Vandaag zijn de gekleurde bandjes, in zes verschillende kleurtjes, aangeschaft. Ook nog een handige weegschaal gekocht om de pups goed te kunnen wegen.

Zaterdag, 16 september

Vandaag gaan we de werpkist en andere aanverwante artikelen bij de fokker van Kyrah, Ben Huijsdens, ophalen. Kyrah ziet vandaag haar moeder, Yutah, dus weer. Met Ben blijft ze ook altijd nog een speciale band houden. Het is altijd weer een innig weerzien. Volgens Ben zitten er meer dan vier pups in. 's Avonds voelen we de pups voor het eerst bewegen in Kyrah’s buik.

15 september 2006

Kyrah wordt nu wel erg dik. Ze loopt echt te waggelen in het park en alleen voor een brokje wil ze  haar pas nog wel eens versnellen. Daar komt nog bij dat het wel erg warm is voor de tijd van het jaar; ze hijgt veel om haar warmte kwijt te raken.



Inmiddels hebben zich drie belangstellenden voor de puppies gemeld.
Het vrouwtje begint zich steeds meer te verdiepen in "de bevalling bij de hond" en wordt nu toch wel een beetje zenuwachtig. Meestal  verloopt alles voorspoedig  maar er kunnen natuurlijk wel dingen misgaan. Daarom zo goed mogelijk de zaken voorbereiden en tijdens de bevalling proberen het hoofd koel te houden. Nog 10 dagen.....

22 augustus 2006

Dit is een grote dag. De echo laat zien dat er waarschijnlijk 4 of misschien zelfs nog meer dan vier in de buik van Kyrah zitten.

15 augustus 2006

Weer thuis en het is weer helemaal de oude Kyrah. Ze rust veel, om het zo maar eens te zeggen. Eten, slapen en in het park rustig kuieren en een beetje snuffelen.

8 augustus 2006

Alweer de 2e week en we zijn een weekje met vakantie in Duitsland. We gaan veel naar het meer en soms nemen we Kyrah mee. Ze vindt het daar geweldig en ze leeft helemaal op. Als de kinderen aan het zwemmen zijn, wil ze er ook in. Ook heeft ze weer interesse voor de bal. Zou ze echt wel drachtig zijn?

1 augustus 2006

Kyrah is nu, als het goed is, een week drachtig. Ze is erg sloom en ligt veel in haar mand. Ook tijdens de wandelingen heeft ze er niet zo veel zin in.

25 juli 2006

Binnen 10 minuten is het nu voor elkaar. De hele "procedure" verloopt nu volgens volgens het boekje. We zijn er allemaal van overtuigd dat het gelukt is. We krijgen het advies om Kyrah de eerste paar dagen een beetje rustig te houden omdat de vruchtjes zich goed moeten kunnen nestelen. Het is nog steeds erg warm weer dat beslist niet uitnodigt tot veel bewegen. Het is alleen jammer dat ze nu niet meer met een balletje het water in kan.

24 juli 2006

Weer een week later, de 3e week van de loopsheid. Na het prikken blijkt de waarde 9,5 te zijn. We krijgen het advies om 's avonds naar de reu te gaan. We bellen het baasje van Collin om te zeggen dat Kyrah zover is. We spreken af om wat later in de avond te komen omdat het zo vreselijk warm is. Vooral voor Collin is het nogal inspannend en met dit hitte valt zelfs zoiets als dekken zwaar tegen. Het is erg spannend, want je moet maar afwachten of het allemaal goed zal gaan. Het is voor Collin en voor Kyrah allebei de eerste keer. Maar ze vinden elkaar leuk, en dat is toch al het halve werk, zou je denken…….. Die eerste avond lukt het dus niet. We besluiten het de volgende morgen nog eens over te doen.

17 juli 2006

Een week later, de 2e week van de loopsheid. We laten 's maandags en donderdag bloed prikken. De waarden zijn nog veel te laag. Nog steeds geen actie dus en gewoon afwachten.

10 juli 2006

Het is zover, Kyrah is loops. Eigenlijk denk je dan: "eindelijk actie, nu moet er wat gebeuren". Maar nee, de eerste week van de loopsheid hoeft er nog helemaal niks. Alleen maar uitzoeken bij welke dierenarts je bloed kan laten prikken om het progesterongehalte te laten bepalen. Als dit progesteron- gehalte hoger is dan 10, dan wordt het tijd om naar de reu te gaan.

Juni 2006: het uitzoeken van de reu

Het gewone oogonderzoek, dat nu is verlopen, wordt weer herhaald. Gelukkig is deze keer ook alles weer goed. Inmiddels zijn wij voor Kyrah een mooie reu aan het uitzoeken. De fokadviescommissie van de Vereniging helpt ons daarbij. Zij zijn op de hoogte van de verschillende lijnen in het Toller ras. Uiteindelijk valt de keus op Alliance de la Vie Premier Collin, een hele mooie en lieve reu. Alles is nu geregeld en het wachten is nu op de loopsheid van Kyrah. Tot nu toe heeft zij een hele regelmatige cyclus en we verwachten dat ze de 1e week van juli loops zal worden.

Mei 2006: PRA-onderzoek

P.R.A. is een groep oogziektes en een bepaalde vorm komt voor bij de Toller. Door middel van een DNA bloedonderzoek komt men erachter of een hond vrij is van deze ziekte (A), drager is (B) of lijder is (C). Kyrah bleek drager te zijn maar zal de ziekte nooit zelf ontwikkelen. Om te voorkomen dat de pups deze ziekte ooit zullen krijgen, zullen we voor haar een A-partner uit moeten zoeken.

Zo, dit was het dan. Wie denkt dat je zomaar aan een nestje kan beginnen, heeft het dus mis. Er gaat veel tijd en geld inzitten en dan moet het echte werk nog beginnen.

April 2006: HD-onderzoek

Er is geen weg meer terug, anders zijn die shows en kennelnaam allemaal voor niks geweest. We laten in januari in Zeist het officiële heuponderzoek naar Kyrah's heupen verrichten. Na enkele maanden wachten komt eindelijk het langverwachte HD-certificaat met uitslag A: HD vrij. Het is dan inmiddels april 2006.

April 2006: de kennelnaam

Het is leuk als je puppies een achternaam hebben, ook al plan je slechts incidenteel een nestje. Kennelnaam aanvragen bij de Raad van Beheer is een hele procedure en kan veel tijd in beslag nemen. De naam komt namelijk enige tijd op een site te staan bij de Raad van Beheer zodat belanghebbenden bezwaar in kunnen dienen tegen die naam. We dachten toch een originele naam te hebben bedacht, maar je weet het natuurlijk maar nooit. Eerst komt er nog een mevrouw van de Raad van Beheer op bezoek om de situatie ter plekke te beoordelen. Of je geen schuren hebt staan die je vol wilt proppen met puppies, of je je hond wel goed verzorgt, hoe je gehuisvest bent. Kortom, of je het waard bent om een officieel geregistreerde kennelnaam te dragen. Na 3 maanden komt het officiële bericht: "uw kennelnaam "the Dazzling Duck Dog", is toegekend.

Najaar 2005 t/m februari 2006: de hondenshows

Aangemeld voor de ringtraing bij de Kynologenclub in Zoetermeer. Voordat Kyrah moeder kan worden, moet ze eerst 3x een "zeer goed" halen op een officiële hondenshow. Dit om te bewijzen dat ze voldoet aan de standaardkenmerken van het ras. De ringtraining, daar zijn zowel het vrouwtje als Kyrah, niet echt dol op. Er zit niet veel actie in: mooi staan, mooi lopen, tandjes kijken en thuis veel oefenen. We zijn toch 7 x geweest. Dit was de voorbereiding en nu dus naar de shows.

26 januari 2005

Kyrah is vandaag 1 jaar geworden. Als er nog een nestje moet komen, moet er nu toch wel enige actie ondernomen worden. Voor je het weet is ze twee jaar oud en dat is de ideale leeftijd voor een eerste nestje. Wat moet er allemaal nog gebeuren? Veel, maar laten we beginnen met een oogonderzoek. Dat kost niet zo veel en als dat goed is, kunnen de volgende stappen gezet worden. Gelukkig, ogen zijn helemaal in orde. Oogonderzoek blijft slechts een jaar geldig. Dus snel over naar de volgende stap.